Księga I: Życie

Alea otworzyła oczy, ujrzała biały sufit, a na nim zgniecioną muchę. Plama była wielka, jakieś trzy centymetry na pewno. Dziewczynka leniwie wstała ocierając oczy. Spojrzała przez okno, pogoda- fatalna!-pomyślała.
Wstała i zbiegła do kuchni. Mama Alei przygotowywała śniadanie.
-Przygotowałam ci już śniadanie do szkoły.-Powiedziała mama.
-Ale dzisiaj jest sobota.-odpowiedziała załamując głos Alea.
-O reny faktycznie!-mama spojrzała na kalendarz ze złą miną.
-To ja idę.
-Gdzie?-Mama teraz szyderczo odpowiadała, jak by miała mi zaraz powiedziec: sprzątaj swój pokój!.
-mmm do ... Belli.- poinformowała dziewczynka.
-Ach, to wróc o siódmej.- wypowiedziała smutna mama.
Alea wyszła z domu, pobiegła w stronę domu swojej najlepszej koleżanki.

*
-Jarek ... JAREK!- wrzasnęła mama Alei.
-Co, no co?
-Może kupimy Alei zwierzatko?- zapytała mama
-No może ... Że co!? Zwierzątko?
-Ona jest samotna, a z nami nie chce rozmawiac.
-Ach, masz dar przekonywania. Zgoda.
*

Dryń, dryń.
-Już otwieram!- słychac głosy Belli z parteru.- O witaj Alea. Wejdziesz?
-Tak oczywiście.
Bella wydawała się byc bardziej nachalna niż zawsze. Robiła wszystko w pośpiechy i z wielkim strachem.
-Co cię sprowadza do mojego domu?
-Chciałam porzyczyc tą niebiesko czerwoną bluzkę.- oznajmiła Alea.
-Ach tak, zapomniała. Już ci ją daje.
Bella otworzyła szeroki drzwi swojej szafy. Było tam mnóstwo ubrań, sukienki, koszule, bluzki, spodnie, spódnice wszystko co chciało się ubrac.
-O dziękuję Bells.
-Nie ma za co. Zostaniesz na ciasto?- zapytała koleżanka.
-Nie, nie mogę. Idę teraz do domu.
-a to cię odprowadzę.
Dziewczynki wyszły z domu. Alea była przygnębiona i smutna.
Bella zauważyła jej niezadowolenie.
[...] (trudno się przepisuję z książki, którą się napisało)

Ostatnio zmieniony przez Gość dnia Sob 13:31, 05 Cze 2010, w całości zmieniany 2 razy